دنیایی از خاطرات

از اون شب تلخ یک سال گذشت .... یک سال..... و شروع "درد".... از آنجا بود که به معنای واقعی "درد" رو درک کردیم. امان از درد..... داداشیا زود به هم رسیدن و "درد" رو دو چندان کردین . وجودمون در فقدان شما با نوعی تهی بودن عجین شد. تهی بودنی بی نهایت ..... عموی گلم، با یادت هم می تونم خوشترین لحظه هارا داشته باشم، خوش ترین لحظه هایی که کامل نیست و فقط با وجودت کامل می شد.... لحظه هایی که دیگه کامل نمی شه.... ان شاء الله اونجا در کنار هم ، همنشین اباعبدالله(ع) باشید. دردا که فراغ ناتوان ساخت مرا در بستر ناتوانی انداخت مرا از ضعف چنان شدم که بر بالینم صدبار اجل آمد و نشناخت...